Değerli Öğretmenler ve Anne-Babalar,
Bir eğitim-öğretim yılı daha başlıyor. Umutla, sağlıkla, güzelliklerle dolu, çocuklara “kolay ve zevkli” gelen bir “öğrenme süreci” olmasını diliyorum.
Öğrenme; bireye özel (5 çeşit ve bunun kombinasyonlarından oluşan) ancak çevreden de etkilenebilen, özünde kolay, zevkli, kişiyi mutlu eden, doyuma ulaştıran bir olgu. Her bireyde özellikle iki stil ağırlıklı olarak kullanılıyor. Birçok faktör öğrenmenin kolay ya da zor olarak gelişmesinde rol oynar. En büyük pay çocuk, anne-babalar ve öğretmenlere ait.
Bu konuda önemli olan; çocuğa özel, O’nun yapısında varolan, güçlü olduğu öğrenme stillerinin öğretmen, anne-baba ve çevresindeki diğer insanlarla ( evdeki kardeş, yardımcı, büyük anne ve büyük babalar) uyum sağlayabilmesi ve diğer stillerin farkındalıkla geliştirilebilmesidir.
Ana okulu’na başlanan “ilk gün” aslında çocuğun “sosyal yaşam” a ilk adımı. Emeklemekten adım atmaya geçiş süreci gibi… Nasıl ki, bu süreçte düşmeler, kalkmalar olabileceğini ve çocuğumuzun mutlaka yürüyeceğini doğal olarak kabul ediyorsak; bu süreci de öyle kabul etmeliyiz.
Çocuğuna destek olmak isteyen Anne-babalara düşen görev; bu sürece kendi bakış açılarıyla değil, kendilerine davranılmasını istedikleri gibi değil de :
Çocuğun dünyasında bu olay nasıl algılanıyor?
Çocuğun kolay öğrenme stili nedir?
Bizim öğrenme stilimizle çocuğumuzun stili uyuyor mu?
Öğretmenimizin öğrenme modeli ne? Bunu nasıl anlayabiliriz?
Çocuğumuzun diğer öğrenme stillerini nasıl geliştirebiliriz?
Bunları geliştirmek neden çok önemli?
“Öğrenme stilinin” çocuğumuzun başarısına ve mutluluğuna katkıları neler?
Öğrenme stillerini geliştirmek için bizim nelere dikkat etmemiz gerekiyor?
gibi soruların yanıtlarını verebiliyor olması gerekir.
Kolay öğrenmek! Öğrenilebilir ve öğretilebilir!
Çocukların kolay öğrenmesini isteyen Anne-Babalar ve Öğretmenler!
“ÖĞRENMEYİ ÖĞRENMEK” ve “ÖĞRETMEK “ gerek!
Böylece çocuğunuza “öğrenme = kolay ve zevkli” gelecektir.
