Bilinçaltı zihin, canlı olarak varlığımızı sürdürmekle yükümlü; bilgi, duygu, değerler ve inançlarımızın kodlandığı ve saklandığı bireysel kara kutumuz. Aynı anda çok sayıda işlevi otomatik olarak yerine getirebilen muhteşem bir güce sahip. Nefes almamız, kalbimizin çarpması, kan basıncının ayarlanması, böbreklerimizin idrarı süzmesi, hormonlarımızın salgılanması vb…
Bilinçli zihin, isteklerimiz, hedeflerimiz, plan yapmak, stratejileri belirlemek vb. yönetsel faaliyetlerimizle ilgili. Ne? neden? Nerede? Ne zaman? sorularıyla meşgul.
Bilinçli zihnimiz, istediği şeyleri gerçekleştirmesi yönünde bilinçaltına mesajlar gönderebiliyor. Buradaki önemli ayrıntı; mesajın gönderilme şekli, yolu, dili konusunda bireysel tercihlerin olduğudur.
Bilinçaltı zihin ana bellek gibi işliyor. Anne karnında 4. aydan itibaren kayıda başlıyor ve son nefesimize kadar işleyiş devam ediyor. Gelen tüm verileri olduğu gibi almak ve saklamak onun görevi, tıpkı uçaklardaki kara kutu gibi; her sesi, her görüntüyü ve her duyguyu kaydediyor.
Bu kayıtlar tekrar edildikçe, kalıcı hafızaya alınıyor ve biz artık, bazı şeyleri “biliyor” oluyoruz.
Genellikle kayıtlarımızın nasıl oluştuğunu bilmiyoruz, ancak “bildiğimizi biliyoruz”.
Peki, bu bildiğimizi düşündüğümüz şeyler değişmez evrensel doğrular mı?
Yoksa bize doğru gelen doğrular mı?
Doğru, ya da gerçek?
Neye göre? Kime göre?
Biraz düşünelim…
